28 okt Een pleegkind verrijkt je gezin

Een pleegkind verrijkt je gezin

Marnix en Jeannet zorgen voor twee pleegkinderen. Celine (4) en Maud (8 maanden). Hun eigen kinderen (11 en 8) hebben de pleegzusjes helemaal opgenomen in hun gezin. Op de vraag hoe deze (pleeg)ouders pleegzorg ervaren, zeggen ze “het is spannend, soms onvoorspelbaar, maar ook heel mooi om te doen. We wisten niet wat we konden verwachten, maar we vinden ’t wel heel leuk en het verrijkt ons gezin!”

Een groot gezin

De kinderwens van Marnix en Jeannet ging niet zonder slag of stoot. Jeannet: “Uiteindelijk besloten we om verder te gaan met adoptie, omdat de tijdelijkheid van pleegzorg op dat moment niet bij onze wens om een gezin te vormen paste. We wilden ons hechten aan een kind en alles geven. Ik wist niet of ik het wel aan kon om dan weer afscheid te moeten nemen van een pleegkind. Maar net op het moment dat we ons wilden aanmelden voor adoptie werd ik alsnog zwanger. En drie jaar na de geboorte van onze zoon, werd onze dochter geboren.”

Marnix: “Toen we uiteindelijk twee kinderen van onszelf gekregen hadden, veranderde onze kijk op adoptie. Er zijn nog zo veel kinderen in Nederland die een warm gezin nodig hebben. En doordat we nu zelf een gezin hadden, konden we beter omgaan met het idee dat pleegzorg tijdelijk kan zijn. En vinden we het juist mooi als een kind bij zijn eigen ouders kan opgroeien.”

Klein, kwetsbaar pleegkind

Na aanmelding, screening en voorbereiding was het wachten op de match met een pleegkind. Marnix: “Ons eerste pleegkind bleef maar 10 dagen. Dit wisten we vooraf en daarom was het goed uit te leggen aan onze kinderen dat dit kindje alleen maar even kwam ‘logeren’.”

Jeannet: “En toen kregen we een telefoontje over Celine (4 maanden). Omdat we hadden aangegeven dat we bij een crisissituatie direct klaar konden staan, werd ze ’s avonds al gebracht nadat we die middag nog over haar werden gebeld. Ik had snel in de consultatieboekjes van onze eigen kinderen gekeken hoe groot een baby van 4 maanden ongeveer is en pampertjes, kleding en voeding in huis gehaald. Al snel bleek dat ik naar de winkel terug kon voor de kleinste maatjes. Celine was achtergebleven in haar groei omdat ze heel moeilijk dronk. Ze was zó klein en kwetsbaar.”

Marnix: “Het was op voorhand onduidelijk of Celine bij ons zou blijven. Dit werd eerlijk verteld door de pleegzorgbegeleider en de voogd. Een 2thepoint-traject moest in een jaar tijd duidelijk maken of de ouders de zorg weer op zich konden nemen. Dit betekende heel intensief contact met haar ouders. Die deden erg hun best. En nog steeds! Ze zijn betrokken en ze houden veel van Celine. Uiteindelijk besloot de rechter dat haar ouders hun opvoedtaak niet goed konden dragen.”

Bijna eraan onderdoor

Jeannet: “Niet alleen de ouders gingen door een heel proces. Wij ook. De zorg voor Celine was zeer intensief. Ik voelde me zó verantwoordelijk voor haar en dat ze slecht at, maakte me wanhopig en moedeloos. Omdat ik alleen maar met haar bezig was, cijferde ik mezelf weg. Ik nam niet de tijd om naar de fysio te gaan voor een blessure, waardoor ik niet meer kon hardlopen. Achteraf gezien had ik dit juist enorm nodig, want ik kon m’n hoofd niet meer leegmaken en opladen. Het brak ons op en we zagen het even niet meer zitten. Dit hebben we kenbaar gemaakt aan De Rading. Dit werd door hen goed opgepakt en de oplossing was simpeler dan we dachten. Celine ging vanaf dat moment één dag in de week naar een steungezin als vast ‘oppasadres’. Dit gaf ons veel verlichting en hierdoor keerde het tij. Op het moment dat ik weer tot mezelf gekomen was, veranderde mijn band met Celine. Ik kon er nu écht helemaal voor haar zijn.”

Wirwar aan emoties

Marnix: “Daar waar Jeannet het belang van goede zelfzorg had onderschat, vond ik juist het contact met de ouders emotioneler dan ik had verwacht. Je leeft met ze mee en je gunt ze dat hun kindje weer naar huis terugkeert. Toen de rechter besloot dat Celine definitief bij ons zou opgroeien, bracht dit een wirwar aan emoties. We waren opgelucht omdat ze inmiddels bij ons gezin hoorde. Maar tegelijkertijd raakte het verdriet van haar ouders ons. Gelukkig konden zij zich heel goed neerleggen bij een beslissing die in het belang van hun kind genomen was. Nu nog steeds. Bij iedere verandering vragen ze aan ons of wij denken dat het goed is voor Celine en zeggen ze ‘jullie kennen haar het beste’. Dat zij dit kunnen accepteren en geen strijd met ons aangaan, is niet alleen enorm knap, maar bovendien heel goed voor Celine. Die heeft ‘gewoon’ twee papa’s en twee mama’s en zo is het!”

Pleegkind met 2 mama’s en papa’s

De komst van hun tweede pleegdochter drie jaar later is opnieuw een bijzondere situatie. Jeannet: “De komst van Maud verliep weer compleet anders. We ontmoetten eerst haar moeder twee weken voor de bevalling. Zij wist op dat moment al dat na de geboorte de baby met ons mee zou gaan en ze begreep goed waarom die beslissing genomen was. Zij gaf ons eveneens direct een positie in het leven van haar ongeboren kind en zei ‘straks zijn wij allebei haar mama’. Na de geboorte gingen we eerst op kraamvisite en na vijf dagen mochten we Maud in het ziekenhuis ophalen. Doordat we haar zo snel dicht bij ons hadden en een band konden aangaan, kon zij zich in die eerste maanden anders ontwikkelen dan Celine.”

Veel voldoening

Marnix: “Wat ik andere pleegouders zou willen meegeven is, blijf ook goed voor jezelf zorgen. Vraag om hulp als dat nodig is. Zo hou je het langer vol en kun je er echt zijn voor je pleegkind.”
Jeannet vult aan: “En onderschat niet hoeveel tijd pleegzorg kost! Gelukkig kon ik veel regelen als de kinderen op school waren. Zeker het eerste jaar heb je gewoon veel afspraken. Van observaties en behandelingen tot aan bezoekjes met de ouders. Daarnaast is het erg dankbaar ‘werk’. Het geeft veel voldoening als je een kind ziet groeien en dat het een goede band houdt met z’n ouders. Pleegzorg bracht én brengt ons en onze kinderen veel!”

Noot: om de privacy te beschermen zijn verzonnen namen gebruikt.

__________________________________________________________________________

Meer weten over zorgen voor een pleegkind?

Kijk hier of bel de medewerkers van het Frontoffice. Zij staan u graag te woord!
U bereikt hen telefonisch op 088 – 505 84 00 of per e-mail.