25 okt Moeder en dochter over 20 jaar pleegzorg

Moeder en dochter over 20 jaar pleegzorg

Samen aan de eettafel zittend blikken Corinne en haar pleegdochter Bo (22 jaar) terug op hun pleegzorgervaringen. Wat is in die 20 jaar veranderd in ‘pleegzorgland’ en hoe gaat het nu met Bo?

Toen Bo twee jaar was gingen haar ouders uit elkaar. Ze waren nog jong en na de scheiding druk met hun leven opnieuw inrichten. Bo verbleef daardoor vaak op de crèche, bij oma, of bij tante Corinne en oom Peter. Om Bo’s moeder de ruimte te geven haar leven op orde te krijgen, wordt afgesproken dat Bo met een vrijwillige pleegzorgplaatsing een half jaar bij Corinne en haar man gaat wonen. Corinne: “20 jaar geleden was er nog niet zoveel geregeld als tegenwoordig en ik had het geluk dat ik minder kon gaan werken om er voor Bo te zijn.”

Twee papa’s en mama’s

Corinne: “Na dat half jaar werd geëvalueerd om te kijken of Bo weer naar huis terug kon. Helaas was er (te) weinig verbetering in de situatie en werd de plaatsing verlengd. Na een aantal verlengingen kwamen we op een punt dat Bo echt niet meer terug kon. Ze was onderdeel van ons gezin en dat werd versterkt toen wij zelf twee kinderen kregen, die Bo echt als hun grote zus zagen.”

Bo: “Ik was te klein om te beseffen wat er in die tijd gebeurde, maar ik heb wel bepaalde herinneringen. Er is nooit een geheim van gemaakt dat ik twee papa’s en mama’s heb en ik ben mijn biologische ouders ook altijd blijven zien. Bij ons in het dorp of bij de sportclub wist iedereen het ook. Maar als we dan op vakantie waren en ik was met mijn zussen aan het spelen, hoorden we bijvoorbeeld ‘oh ja jullie lijken wel veel op elkaar zeg!’. Daar moesten we altijd wel om lachen.”

Worstelen met loyaliteit

Corinne: “Ook al is alles goed verlopen bij ons, toch hebben we ook moeilijke momenten gekend. De omgang met haar biologische ouders hebben we altijd gestimuleerd, maar dit verliep niet altijd zoals gewenst. Dan worstelde Bo met de loyaliteit naar haar ouders en twijfelde ze over wie of wat ze nou kon geloven.”

Bo: “Toen ik ouder werd, was ik er erg blij mee dat ik met mijn pleegzorgbegeleider Marie-Louise kon praten. Bij haar hoefde ik geen kant te kiezen en kreeg ik advies over hoe ik met bepaalde gevoelens om kon gaan. Ik weet nog dat ik haar zelfs een keer midden in de nacht heb gemaild omdat ik niet meer wist wat ik moest doen.“

Pleegzorgbegeleiding zó waardevol

Corinne: “Ik weet dat wij geluk hebben gehad met 20 jaar lang dezelfde pleegzorgbegeleider! Zij kende de hele situatie en groeide mee in alles wat wij meemaakten. En ook al krijg je te maken met meerdere pleegzorgbegeleiders, ik wil wel mijn waardering uitspreken voor wat zij voor een gezin betekenen. Ze worden in een lastige situatie gezet en helpen je om op de goede weg te komen én blijven. Dat is zó waardevol. En een verschil met vroeger is dat er nu veel meer trainingen en ervaringsgroepen zijn waar je gebruik van kunt maken.”

Bo: “Oh ja, weet je nog die contextuele therapie wat ik helemaal niks vond? Maar die pubergroep vond ik dan wel weer leuk. Konden we een beetje ervaringen uitwisselen zonder dat er ouders bij zaten.”

Tijd om uit te vliegen

Corinne: “Dat de pleegzorg zou stoppen als Bo 18 werd bracht onrust met zich mee. Ze voelde zich nog lang niet klaar om uit te vliegen. Maar vlak voor haar verjaardag werd die leeftijd gelukkig verhoogd naar 21 jaar.”

Bo: ”Ja en nu ben ik 22 en woon ik sinds kort op mezelf en dat gaat hartstikke goed! Ik kom nog lekker vaak langs bij Corinne & Peter en mijn zussen, omdat ik in de buurt ben blijven wonen. Ook heb ik nog af en toe contact met mijn biologische ouders en dat is goed zoals het is.”

Doe wat je hart je ingeeft

Vraag jij je af of pleegouder worden ook iets is voor jou(w gezin)? Dit is wat Corinne er ter afsluiting over zei: “Je moet vooral doen wat je hart je ingeeft. Het is zo waardevol om een stukje zorg over te nemen voor een kind die dat nodig heeft. Het gaat niet vanzelf, maar het brengt ook heel veel. Als je denkt dat je het kan, doe het! En het kan ook in deeltijd. Er zijn tegenwoordig heel veel mogelijkheden.”

Om hun privacy te beschermen, zijn de namen verzonnen en is de foto niet echt.

Dit ervaringsverhaal word je aangeboden in het kader van de Week van de Pleegzorg 2023 (1 t/m 8 november). Met deze actieweek wordt landelijk aandacht gevraagd voor pleegzorg en het tekort aan pleegouders voor kinderen die wachten op een pleeggezin. Voor de meeste opgroeiende kinderen is een stabiel en veilig thuis vanzelfsprekend. Maar als dit ontbreekt kan een extra thuis uitkomst bieden. En dat kan in allerlei vormen, ook in deeltijd. Zoals twee weekenden per maand of voor een bepaalde periode. Gelukkig zijn  er al 16.000 gezinnen in Nederland die dit doen. Toch zijn nog meer pleegouders nodig. Wordt jouw huis een 2e thuis? Kijk hier voor meer informatie of een vrijblijvende informatiebijeenkomst bij jou in de buurt.