26 okt Onvoorwaardelijk liefdevol thuis bij grootouders
Onvoorwaardelijk liefdevol thuis bij grootouders
Als Sara 4 jaar is wordt ze in een pleeggezin geplaatst via De Rading. Ruim 20 jaar later spraken we haar. Over wat ze heeft meegemaakt, hoe het nu met haar gaat én het contact met haar pleegzorgbegeleider Anja, die zij na al die jaren nog steeds af en toe spreekt.
Sara’s verhaal ontvouwt zich als volgt: “Mijn zus en ik waren nog klein toen we uit huis geplaatst werden. Eerst in een pleeggezin, daarna mochten we bij opa en opa wonen. We dachten dat de reden was dat we dan dichter bij school woonden. Pas later begrepen we dat onze moeder niet goed voor ons kon zorgen.”
Eén gezin worden
“We vonden het eigenlijk heel normaal dat we bij opa en oma woonden. Ze behandelden ons net als hun eigen kinderen die nog thuis woonden en we werden volledig in het gezin opgenomen. Theoretisch gezien zijn dat dus onze tante en oom, maar het voelde als broer en zus. Toch stimuleerde mijn oma om contact met onze biologische moeder te houden, het contact met vader was er toen al niet meer. In het begin zagen we haar vaak en gingen we in vakanties naar haar toe.”
Rollen die omdraaiden
“Toen ik twaalf werd, kreeg ik een keuze: ik mocht weer bij mijn moeder gaan wonen, maar ik koos ervoor bij opa en oma te blijven. Mijn moeder stond daar volledig achter. Ik weet nog wel dat ik dat moeilijk vond, want ik had liever gehoord dat ze mij terug wilde. Achteraf gezien was het een goede keuze. Mijn moeder heeft borderline en kwam steeds vaker haar afspraken niet na en had het moeilijk. Ze deed dan een beroep op mij. Of ik boodschappen kon doen omdat haar geld op was en of ik mijn jongere broertje en zusje uit school kon halen bijvoorbeeld. Onze rollen draaiden om. Ik was voor mijn moeder aan het zorgen in plaats van andersom. Daar ging ik aan onderdoor en om mijn eigen grenzen te bewaken heb ik het contact verbroken.”
Veilig ‘gewoon’ opgroeien
“Als kind heb ik dat niet zo gevoeld, maar achteraf gezien kan ik zeggen dat ik geluk heb gehad. We zijn echt heel goed opgevangen door opa en oma die er onvoorwaardelijk voor ons waren. En nog steeds zijn. Zij hebben ons gewoon kind laten zijn en in een veilig gezin laten opgroeien. Ondanks hun goede zorgen heb ik wel last gehad van de relatie met mijn moeder. Want je wilt je niet in de steek gelaten voelen maar dit gebeurde toch. Ik heb er een aantal jaren therapie voor nodig gehad om dat een plekje te geven. Gelukkig kan ik nu zeggen dat het goed met mij gaat.”
Anja’s goede zorgen
“Ik heb mijn hele jeugdzorgperiode één pleegzorgbegeleider gehad: Anja. Ik weet dat dit best uniek is. En zelfs nu ik 25 ben, een volwassen vrouw met zelf een kind, heb ik nog contact met haar. Ze voelt bijna als familie. Wij hebben zoveel met elkaar meegemaakt en zij heeft zoveel voor mij, mijn zusje en mijn opa & oma gedaan. Ik ben haar zo dankbaar. Ook voor het contact dat is gebleven. Ze was laatst zelfs op de 1e verjaardag van mijn zoontje, hoe bijzonder is dat!”
Jij hoort erbij
“Een tip die ik wil meegeven aan (aspirant) pleegouders: geef een pleegkind de bevestiging dat het erbij hoort. Behandel je pleegzoon of -dochter als een eigen kind en laat voelen dat je er onvoorwaardelijk voor hem of haar bent. Vaak is er al zoveel in zijn of haar leven gebeurd, dat geborgenheid is wat een pleegkind nodig heeft.“
Noot: vanwege privacy is Sara een verzonnen naam en de foto niet echt.
Weten of pleegouder worden ook iets voor jou is?