23 okt Zo vindt Birgit het om pleegkind te zijn

Zo vindt Birgit het om pleegkind te zijn

Birgits pleegzorgverhaal begon toen ze een dreumes was. “Ik was anderhalf jaar toen ik uit huis werd geplaatst. Samen met mijn zus en die was op dat moment zeven.”

Gelijkwaardig gezin

Birgit (nog net 19) woont in een gezin met alleen pleegkinderen. Ondanks dat ze niet anders gewend is – al heeft ze het zich wel eens geprobeerd voor te stellen – vindt ze het prettig dat er geen ‘eigen’ kinderen in haar pleeggezin zijn.

“Bij ons is er dus geen onderscheid van wie wel een biologisch kind is en wie niet. Hierdoor voelen we ons allemaal gelijk en dat vind ik fijn. Natuurlijk heeft iedereen in mijn gezin een eigen verhaal en waarom hij of zij hier is. Ik vind dat mijn pleegouders daar goed mee om kunnen gaan. Het is niet altijd even makkelijk voor ze.”

Sterke zussenband

“Omdat ik zo jong was, heb ik zelf geen herinnering aan de uithuisplaatsing. Door rapporten die erover geschreven zijn, weet ik wel wat er allemaal is gebeurd, en door verhalen van mijn zus. Daar spreek ik heel vaak mee. Ook over vroeger.”

Met haar grootouders heeft Birgit bovendien goed contact. “Van kleins af aan zie ik mijn opa en oma van mijn vaders kant. Die zochten ook zelf veel contact met mij. Mijn oma heeft er bijvoorbeeld voor gezorgd dat ik in een pleeggezin kwam. De oma van mijn moeders kant ken ik sinds mijn 12e, omdat zij wou wachten. Met haar heb ik echt een hele goede klik. Het was echt alsof we elkaar eigenlijk al kenden”.

Ervaringen delen

“Toevallig heb ik een vriendin in een pleeggezin. Zij is geen pleegkind, maar heeft wel pleegzusjes en broers. Ik vind het interessant om met haar erover te praten. Van vroeger kan ik me herinneren dat ik het een beetje spannend vond als ik naar school moest en je ouders dan mee moesten. Dat je dan kon zien dat het niet echt mijn ouders zijn. Ik werd er op school niet mee gepest ofzo. Ik kreeg er wel veel vragen over omdat anderen ’t interessant vonden. Omdat het al zo lang is, heb ik er eigenlijk ook helemaal geen moeite mee om over te praten.”

Hulptroepen

Vanaf het moment dat Birgits pleegouders haar in hun hart sloten, doen ze er alles aan om Birgit ‘op het juiste pad te krijgen’, vertelt ze. Zo werd ze in eerste instantie bijvoorbeeld blij van het idee om na haar middelbare school een studie social work te doen. En om daar dan tegelijkertijd haar eigen ervaringen met jeugdzorg te kunnen inbrengen. Die studie bleek een verkeerde keuze. Maar dit vraagstuk kwam goed gelukkig voor deze leuke pittige dame. Want de opleiding communicatie waar Birgit na dat jaar aan begon, is het helemaal voor haar.

Als je in een pleeggezin woont, komt er geregeld een pleegzorgbegeleider langs om te checken hoe ’t met je gaat en, waar dat kan, je te helpen. Haar huidige pleegzorgbegeleider kent ze nu ongeveer twee jaar. Birgit vindt dat ze haar werk goed doet en alles met haar kan bespreken. Zoals toen ’t ging over welke studie. Nu ze ook daar goed op haar plek zit, wist Birgits pleegzorgbegeleider haar zelfs voor een studieopdracht te koppelen aan iemand voor het afnemen van een interview over communicatiewerk.

Medezeggenschap

Doordat Birgit met haar eerdere studie tegelijkertijd wilde bijdragen aan het grotere geheel van jeugdzorg, kwam de cliëntenraad van De Rading ter sprake. Een raad die bestaat uit een groepje betrokken jongeren en een ouder die meedenken over hoe de verleende hulp beter kan. “Oh, dat klinkt eigenlijk wel interessant. Want eerst wou ik richting de jeugdzorg gaan toen ik nog social work studeerde.”

Positiviteit verspreiden

“Dat je moet wennen als je naar een pleeggezin gaat, snap ik. Maar dat is echt niets om je voor te schamen of bang voor te zijn! Je pleegouders hebben het beste met je voor.”

“Natuurlijk zie ik op internet en zo wel van die berichten dat jeugdzorg allemaal lastig is. En dan zit ik altijd te kijken en denk ik van, dat heb ik helemaal niet. Het kan ook anders! Daarom is het ook zo fijn om goede verhalen en ervaringen te kunnen delen.”

Dankjewel Birgit voor het vertellen van jouw verhaal!

Om haar privacy te beschermen, is Birgit een verzonnen naam en de foto niet echt.

Dit ervaringsverhaal word je aangeboden in het kader van de Week van de Pleegzorg 2023 (1 t/m 8 november). Met deze actieweek wordt landelijk aandacht gevraagd voor pleegzorg en het tekort aan pleegouders voor kinderen die wachten op een pleeggezin. Voor de meeste opgroeiende kinderen is een stabiel en veilig thuis vanzelfsprekend. Maar als dit ontbreekt kan een extra thuis uitkomst bieden. En dat kan in allerlei vormen, ook in deeltijd. Zoals twee weekenden per maand of voor een bepaalde periode. Gelukkig zijn  er al 16.000 gezinnen in Nederland die dit doen. Toch zijn nog meer pleegouders nodig. Wordt jouw huis een 2e thuis? Klik hier voor meer informatie of een vrijblijvende informatiebijeenkomst bij jou in de buurt.